کارگردان فیلم سینمایی «پرنده باز کوچک» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: متاسفانه سیاست گذاران کلان فرهنگی ما همواره از تغییرات ترس و هراس دارند و به همین دلیل ما مرتباً در حال درجا زدن هستیم. این در حالی است که مقوله فرهنگ و هنر و به ویژه سینما مرتباً در حال پیشرفت و تکامل است و سیاست گذاران فرهنگ و سینمای کشور می بایست با تغییرات مثبت تاثیری در رشد و شکوفایی سینمای ایران و به ویژه جشنواره فیلم فجر داشته باشند.

قنبری با تاکید بر اینکه تعطیلی ۱ ساله جشنواره فیلم فجر و تاخیر در روند برگزاری آن می تواند تاثیر بسزایی در جهت رشد و ارتقای سینمای کشور داشته باشد اظهار داشت: ما باید همانند آکادمی اسکار به این امر مهم دست پیدا کنیم که با به کار گیری نیروهای فعال در زمینه روزنامه نویسی، نقد و همچنین استفاده از دانشجویان و اساتید دانشگاه ها و همینطور نیروهای دانش آموخته و زبده سینما بهترین فیلم ها را در طول سال انتخاب کرده و سال آینده آن ها را به صورت آکادمی در «فجر» معرفی نماییم.

وی از سوی دیگر به سایر مشکلات سینمای کشور اشاره کرد و گفت: مشکلات جشنواره فیلم فجر تنها به همین محدوده ختم نمی شود. عدم احاطه کامل وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بر فرهنگ و هنر، عدم اشراف مطلق رئیس سازمان سینمایی به سینما و به کار گماردن نیروهایی در این منصب که هیچ پیشینه ای در سینمای کشور ندارند و همچنین اکران نامتعادل فیلم ها در طول سال از جمله مواردی است که می تواند هم به جشنواره فیلم فجر ضربات مهلکی را وارد سازد و هم اینکه اگر این جشنواره بخواهد به صورت آکادمی برگزار شود آن را با دشواری های زیادی همراه خواهد ساخت.

این کارگردان سینما حضور دبیرانی که کمترین ارتباطی به سینما ندارند را مهم ترین عامل عقب گرد جشنواره فیلم فجر برشمرد و تصریح کرد: برخی افراد تنها مدیر فرهنگی هستند و با حوزه فیلمسازی و حتی روحیات هنرمندان سینماگر هیچ آشنایی ندارند؛ منصوب کردن این افراد در سمت دبیران جشنواره فیلم فجر ضربات جبران ناپذیری را  تاکنون به جشنواره وارد کرده است. این در حالی است که در جشنواره های معتبر جهانی اشخاصی به عنوان مدیران و دبیران جشنواره ها حضور دارند که ضمن احاطه کامل بر تمامی ارکان سینما جزو دست اندکاران سینمای کشور های خود نیز محسوب می شوند.

کارگردان فیلم سینمایی «او» در خاتمه این گفتگو تاکید کرد: تمامی این عوامل طی این سال ها دست به دست هم داده اند تا جشنواره فیلم فجر از اهداف اصلی خود دور مانده و تنها به یک مجمع و دورهمی سینمایی بدل شود که در نهایت تاثیر چندانی نه تنها در رشد و اعتلای فیلم های تولیدی سینمای ایران ندارد بلکه با تحمیل هزینه های کلان مانع از تولید آثار شاخص در سینمای ایران می شود. این در حالی است که رویکرد جشنواره فیلم فجر از ابتدا اینگونه نبوده و هدف های والاتری داشته است.